به نقل از «تسنیم»

رویدادهای روز دوم محرم؛ متوقف کردن کاروان امام حسین(ع) توسط حرّ و نامه امام به مردم کوفه

تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۶۸۲۲۸

امام حسین (ع) و یاران و همراهان آن حضرت در دومین روز از محرم سال ۶۱ هجری وارد سرزمین کربلا شدند و تا عاشورا در همین محل بودند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ورود امام حسین علیه السلام و یاران و همراهان آن حضرت به سرزمین کربلا در دومین روز از محرم سال 61 هجری اتفاق افتاد و تا عاشورا در همین سرزمین بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کربلا در 60 مایلی شهر بغداد، غرب فرات و پنج فرسنگی نینوا قرار گرفته است که آن زمان بیابانی بود خشک، بی آب، خالی از سکنه و با پستی بلندی های زیاد و تعداد زیادی گودال.

دستور ظالمانه عبیدالله بن زیاد

لشکر حر بن یزید ریاحی که به دستور یزید ملعون همه جا در پی امام بود و ایشان را همراهی می‌کرد، وارد کربلا شد. همان موقع سواری که کمانی بر روی دوش خود داشت به سمت لشکر حر آمد و نامه عبیدالله بن زیاد، حاکم کوفه، را به حر داد. در نامه این طور نوشته شده بود که: به محض اینکه نامه‌ام به تو رسید، بر حسین علیه السلام سخت بگیر و او را در زمینی بی آب و خشک و بدون پناهگاه متوقف کن. این پیک نیز مراقب است تا همراه تو باشد و جدا نشود تا فرمان من را به طور کامل انجام بدهی.

حر بن یزید ریاحی این نامه را به امام حسین علیه السلام نشان داد و گفت: «چاره‌ای جز این کار ندارم. در همین جا فرود بیایید.» امام حسین علیه السلام فرمودند: «بگذار در دهکده غاضریه یا شفیه ساکن شویم.» اما حر اجازه نداد و گفت: «این مأمور مراقب من است و نمی‌توانم تخطی کنم.»

رویدادهای روز اول محرم؛ ورود کاروان امام حسین (ع) به کربلا

 

اینجا همان قتلگاه ماست

وقتی امام حسین علیه السلام به کربلا رسیدند، مشتی خاک از زمین برداشته، آن را بوییدند و فرمودند: «اینجا همان قتلگاه و خوابگاه ماست.»

سپس به یاران خود رو کرده و فرمودند: «النَّاسُ عَبیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعِقٌ عَلی أَلْسِنَتِهِمْ، یَحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعایِشُهُمْ، فَإِذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ؛ مردم، بنده دنیا هستند و دین همانند چیزی است که بر زبانشان باشد، تا وقتی زندگی‌شان (به وسیله آن) پر رونق است آن را نگه می‌دارند، ولی هنگامی که با مشکلات آزموده شوند عدد دینداران کم می‌شود.»

در ابتدای این سرزمین، اسب امام علیه السلام از اینکه وارد این خاک شود پرهیز می‌کرد و نوشته شده که امام هفت اسب عوض کردند و با هفتمین اسب وارد سرزمین کربلا شدند؛ آن هم در حالی که لباس یادگار رسول خدا صلی الله علیه و آله را بر تن داشتند.

آن حضرت با ورود به کربلا نام آن سرزمین را پرسیدند. افرادی که آن محل را می‌شناختند، چندین نام را گفتند. در این میان، یک نفر نام کربلا را برد و امام با شنیدن این نام فرمودند: «اللهم إنی أعوذ بک من الکرب و البلاء.» و فرمودند: «این دیار، جایگاه اندوه و بلا (و سرزمین گرفتاری و آزمون) است. اینجا محل خوابیدن شتران ما و بارانداز کاروان ما و محل شهادت مردان ما و جاری شدن خون ماست.»

همچنین در تاریخ ثبت شده که در این روز بود که  امام حسین علیه السلام شهادت خود و حمل سر مبارک را بر روی نیزه،  برای زهیر بن قین بازگو کردند.

رویدادهای 29 ذی‌الحجه؛ دعوت امام حسین(ع) از مردم حیران دنیا

 

نامه امام حسین علیه السلام به مردم کوفه

در این روز امام حسین علیه السلام قلم و کاغذی طلب کرده و نامه‌ای برای بزرگان کوفه که می‌دانست بر رأی خود استوار مانده‌اند، و در واقع خطاب به عموم مردم کوفه، به این مضمون نوشتند:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِی إِلی سُلَیمانِ بْنِ صُرَدٍ، وَ الْمُسَیِّبِ بْنِ نَجْبَةَ، وَ رُفاعَةِ بْنِ شَدّادٍ، وَ عَبْدِاللَّهِ بْنِ والٍ، فَمَنْ نَّکثَ فَإِنَّمَا یَنْکثُ عَلَی نَفْسِهِ،وَ سَیُغْنِی اللَّهُ عَنْکمْ، وَ السَّلامُ.»

«به نام خداوند بخشنده مهربان. از حسین بن علی علیه السلام به سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعة بن شداد، عبداللّه بن وال و همه مؤمنین. شما می‌دانید پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در زمان حیات خود فرمود: هر کس سلطان ستمگری را ببیند که حرام خداوند را حلال شمرده و پیمان خدا را شکسته و با سنت پیامبر اکرم مخالفت ورزیده و در میان بندگان خدا به ظلم و ستم رفتار نموده، ولی با او به مبارزه عملی و گفتاری برنخیزد، سزاوار است که خدای متعال او را در جایگاه آن سلطان ستمگر (جهنم) وارد کند. هر کس پیمان‌شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است. و خداوند به زودی مرا از شما بی‌نیاز خواهد کرد. والسلام.»

امام حسین علیه السلام نامه را مهر کرده و پیچیدند و به قیس بن مسهر صیداوی دادند تا به مردم کوفه برساند.

اما چند روز بعد خبر کشته شدن قیس به امام رسید. اشک از چشمان مبارک حضرت جاری شدند و عرضه داشتند:«اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنا و لِشیعَتِنا عِنْدَک مَنْزِلًا کریماً، وَ اجْمَعْ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ فِی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِک إِنَّک عَلی کلِّ شَی ءٍ قَدیرٍ؛ خداوندا! برای ما و شیعیان ما در نزد خود جایگاه والایی قرار ده و ما را با آنان در جوار رحمت خود گرد آور که تو بر انجام هر کاری توانایی.»

منابع:

مقتل الحسین علیه السلام؛ علامه بحرالعلومالامام الحسین علیه السلام و صحابهآینه در کربلاست؛  محمدرضا سنگریتاریخ طبری

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: امام حسین ع کربلا ماه محرم محرم محرم 1402 امام حسین ع کربلا ماه محرم محرم محرم 1402 امام حسین علیه السلام امام حسین ع مردم کوفه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۶۸۲۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حقیقت بندگی خدا در بیان امام صادق(ع)

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت حقیقت بندگی خدا را در مالک ندانستن خود نسبت به آنچه خدا به او عطا کرده و اشتغال به اطاعت از امر و نهی خدا دانست. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین مرتضی آقاتهرانی در محفل معارفی شب شهادت امام جعفر صادق علیه‌السلام در حرم مطهر بانوی کرامت، ضمن اشاره به ویژگی‌های اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام و مقام امامت در آیات و روایات با بیان این که مقام امامت از تمام مقام‌های نبوت و رسالت بالاتر است، اظهار داشت: حضرت ابراهیم پس از عبور از آزمون‌های سخت الهی به مقام امامت نائل آمدند.

وی در ادامه با بیان این که امام در عبودیت و بندگی، شجاعت و تدبیر والاترین انسان است، به مقام عبودیت از دیدگاه امام صادق علیه‌السلام اشاره کرد و افزود: امام علیه‌السلام در مقام تربیت به همه چیز واقف است، به هر چیزی در جای خود توجه داشته و عدالت والای ایشان مانع واکنش نابجاست.

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت به جایگاه عمل در آموزه‌های دینی اشاره و عمل صالح را مکمل ایمان توصیف کرد و ابراز داشت: توسل به درگاه الهی با تمسک به اهل‌بیت علیهم‌السلام و آبروی ایشان، گره‌گشای مشکلات و حرکت انسان در تقرب به ذات اقدس الهی است.

وی به دیدار عنوان بصری و امام صادق علیه‌السلام اشاره و بندگی خدا را از برجسته‌ترین کلیدواژه‌های تجلی اخلاق اسلامی دانست با تأکید بر این که انس و جن برای چیزی جز بندگی خدا خلق نشده‌اند، اذعان داشت: امام صادق علیه‌السلام در پاسخ به سؤالی دررابطه‌با حقیقت بندگی می‌فرمایند؛ «أن لا یَرَی العَبدُ لِنَفسِهِ فیما خَوَّلَهُ اللّه ُ إلَیهِ مُلکا؛ لِأنَّ العَبیدَ لا یَکونُ لَهُم مُلکٌ، یَرَونَ المالَ مالَ اللّه ِ یَضَعونَهُ حَیثُ أمَرَهُمُ اللّه ُ تَعالی بهِ، و لا یُدَبِّرَ العَبدُ لِنفسِهِ تَدبیرا، و جُملَةُ اشتِغالِهِ فیما أمَرَهُ اللّه ُ تَعالی بهِ وَ نَهاهُ عَنهُ ··· فهذا أوّلُ دَرَجَةِ المُتَّقینَ»

آقاتهرانی تصریح کرد: در نگاه امام صادق علیه‌السلام حقیقت بندگی سه چیز است: این که بنده در آنچه خداوند به او عطا فرموده است برای خود مالکیتی در نظر نگیرد؛ زیرا بندگان [واقعی خدا] مالک چیزی نیستند، مال را متعلّق به خدا می‌دانند و آن را هر جا که خداوند عزوجلّ فرمان داده است، به مصرف می‌رسانند.

سخنران محفل معارفی حرم مطهر با بیان این که حتی زیبایی انسان نیز متعلق خودش نیست و تنها امانتی الهی است که باید در جای درست هزینه شود، خاطرنشان کرد: در مبانی اسلام انسان حتی مالک نفسش نیست و نمی‌تواند خودکشی کند.

وی ضمن ارائه مثال‌هایی دررابطه‌با عدم ملکیت انسان، متصدی بانک را بارزترین مثال برای تبیین عدم ملکیت بر سرمایه‌ای که به دستش می‌رسد، دانست و گفت: بنده واقعی در عین برنامه‌ریزی برای خود تدبیر و چاره‌اندیشی نمی‌کند و در عین تلاش نتیجه هرچه باشد را می‌پذیرد.

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت خاطرنشان کرد: تمام اشتغال بنده واقعی خدا به چیزهایی است که خداوند عزوجلّ او را به انجام آنها فرمان داده یا از آنها بازداشته است و این نخستین درجه پرهیزگاران است.

وی اظهار داشت: انسانی که هیچ‌گاه نسبت به چیزهایی که دارد، خود را مالک نمی‌داند، فخرفروشی نمی‌کند و به‌راحتی وارد میدان انفاق می‌گردد؛ کسی که در عین انجام‌وظیفه و تلاش تدبیر امور را به خدا واگذارد، تحمل مصیبت‌های دنیا برایش آسان خواهد بود.

آقاتهرانی با تأکید بر این که اگر اشتغال انسان به امر و نهی‌های الهی باشد، هیچ‌گاه خود را گرفتار دل‌مشغولی‌ها و درگیری‌های دنیا نمی‌سازد، یادآور شد: وقتی خداوند بنده‌اش را به این سه ویژگی بندگی بیاراید؛ دنیا، شیطان و اهل دنیا برایش خار می‌گردد و هیچگاه به دنبال انباشت سرمایه‌های دنیا و فخرفروشی حرکت نمی‌کند و عمرش را به بطالت نمی‌گذراند.

انتهای پیام/